Poznajcie historię Damiana Terebun. Damian pracuje obecnie w korporacji w Budapeszcie. Będzie więc o tym, że można pracować za granicą w korporacji bez ukończenia studiów, jaki wpływ na życie mają rozwinięte umiejętności miękkie oraz ciągła chęć rozwoju i zdobywania doświadczenia.

A: Czym obecnie się zajmujesz?

D: Aktualnie mieszkam w Budapeszcie (od prawie roku) i pracuję jako Technical Support Analyst w korpo*r*acji.

Nigdy nie ukończyłem studiów. Zacząłem Elektronikę i Telekomunikację na PB, ale przerwałem studia tuż przed końcem i nie widzę w tym problemu, bo AIESEC dało mi znacznie więcej niż standardowa edukacja. Tak w ogóle to już w połowie studiów chciałem z nich zrezygnować, bo mi się średnio podobały. Wiadomo, mnóstwo teorii i zero przydatnej praktyki. Lubię podróżować i poznawać obce miejsca “od środka”, a nie tylko powierzchownie. Z tego powodu widzę dla siebie jeszcze setkę krajów w których chciałbym zamieszkać i z pewnością część z tego zostanie zrealizowana.

_ Jak znalazłeś się w AIESEC?_

Do AIESEC trafiłem na początku drugiego roku studiów czyli dokładnie rok po tym jak pierwszy raz natrafiłem na standy [stoisko informacyjne]. Nie pamiętam czemu za pierwszym razem nie aplikowałem, bo nawet nie pamiętam tego zdarzenia. Jak sprzątałem powiadomienia w kalendarzu to znalazłem wpis, żeby sprawdzić co to AIESEC, więc zakładam, że musiałem trafić na stand ;). W każdym razie gdy już ostatecznie postanowiłem aplikować to byłem przekonany, że na praktykę. Nie chciało mi się już siedzieć na tyłku i marnować czas. Ale na pierwszym LCC [Konferencja Komitetu Lokalnego] tak mi nawinęli makaron na uszy, że zacząłem działać lokalnie zapominając jaki był cel złożenia aplikacji.

Jak wyglądała Twoja historia w organizacji? Na jakich pozycjach pracowałeś?

Zacząłem pracować razem z dziewczyną, która brała bezpośredni udział w rekrutowaniu mnie do organizacji, w teamie ER/PR, bo wtedy akurat było za mało “starych” członków żeby otwierać projekty. 90% komitetu oprócz Rady to były świeżyny, więc rada postanowiła zrobić pod sobą teamy pracujące w różnych działkach, żeby później na tej podstawie budować już normalne projekty. W grudniu, gdy już pojawiły się propozycje projektów, trafiłem do pierwszej edycji AIESEC Young (aktualnie AIESEC University) i zajmowałem się promocją. I jeszcze w trakcie trwania projektu aplikowałem do Rady.

Pamiętam dokładnie jak w grudniu Damian Michniewicz miał pomysł na projekt i zaproponował mi czy chciałbym w nim pracować. Z racji, że się zaprzyjaźniliśmy w organizacji, zgodziłem się. Niestety projekt nie dostał akceptacji. I gdy w okolicach lutego, tuż przed wyborami na Prezydenta Komitetu Lokalnego, Damian zaproponował mi pracę w swojej Radzie (jeszcze nie aplikował, bo robił rozeznanie czy będzie miał poparcie) również się zgodziłem, choć nie wiem co mnie podkusiło ;).

I tak na Walnym Zgromadzeniu wypadłem bardzo przeciętnie, szczególnie w porównaniu z inną aplikującą, Alą Płysą, która zrobiła na Komitecie świetne wrażenie, a warto dodać, że przyjechała z Katowic, więc nikt jej nie znał i ona nie znała nikogo. Pamiętam, że gdy ludzie się wypowiadali na temat mojej kandydatury to większość mówiła, że sprawiam dobre wrażenie, ale jestem zagadką. Że jak mi się chce to potrafię bardzo wiele, ale może być też odwrotnie. I niestety (lub stety, zależy jak patrzeć) taka jest prawda, choć wtedy jeszcze nie byłem tego świadomy.

Ostatecznie otrzymałem wszystkie głosy “za” i przeszedłem. Z czasem zostałem Wiceprezydentem ds. Komunikacji.

Teraz już będzie krócej. Jeszcze w trakcie pracy w Radzie postanowiłem na wakacje pojechać na wolontariat. I tak się złożyło, że tuż przed powrotem pomyślałem: “co ja będę teraz robił w Komitecie?”. Rozważałem nieobsadzoną w Radzie pozycję Wiceprezydenta ds. Wymiany Wychodzącej (zajmował się tym Piotrek Holcman, ale była to jego druga działka). I w tym samym czasie odezwała się do mnie Agata Sobolewska, wtedy Prezydent Komitetu, czy może nie chciałbym być Koordynatorem Wymiany Wychodzącej i pracować w Radzie. Oczywiście się zgodziłem i tak od listopada byłem Koordynatorem Wymiany.

A potem? Jak tylko skończyłem pracę w Radzie, to już za wiele możliwości w AIESEC nie miałem, a i czas było znaleźć pracę, więc wyjechałem do Warszawy i od tamtej pory jestem biernym członkiem.

_ W jaki sposób doświadczenie, które zdobyłeś w AIESEC, pomogło Ci w odnalezieniu się na rynku pracy?_

Po pierwsze i chyba najważniejsze – z racji, że jestem osobą raczej techniczną to samo działanie w AIESEC nie było szczególnie pomocne. Ok, jako Wiceprezydent ds. Komunikacji pracowałem z Corelem i naszą stroną internetową, ale i coś już na ten temat wiedziałem wcześniej. Za to przy samej rekrutacji do pracy czułem się jak ryba w wodzie. Pierwsza rozmowa kwalifikacyjna, po części technicznej prowadzący powiedzieli, że teraz czeka mnie ta trudniejsza – rozmowa z HRem. Okazało się jednak, że wręcz przeciwnie – rozmowa z rekruterką była bardzo prosta, przede wszystkim dlatego, że większości pytań się spodziewałem. No i oczywiście mogłem pochwalić się działaniem w organizacji, co również było atutem. Oczywiście dostałem się.

Podobna sytuacja była przy mojej drugiej rozmowie kwalifikacyjnej (tak, w życiu odbyłem zaledwie 2 rozmowy kwalifikacyjne do pracy) i tam również nie miałem obaw o rozmowę z HRem. A warto podkreślić, że tym razem już rozmawiałem po angielsku. Tutaj również się dostałem.

Jakie według Ciebie są 3 najważniejsze aspekty, w związku z którymi warto włączyć się w działalność AIESEC?

Jako pierwszy argument wybieram chyba fakt, że niezależnie co cię w życiu interesuje i czym się zajmujesz, to organizacja pozwoli ci się rozwijać. Nawet jeśli nie bezpośrednio twoje zainteresowania, to z pewnością umiejętności, które przydadzą się w życiu każdemu. No chyba, że masz bogatych i wpływowych rodziców, to wtedy i tak lejesz na umiejętności, bo wszystko możesz kupić za pieniądze 😉

Drugi – nigdy nie zaszkodzi mieć znajomych z różnych zakątków świata. Zwłaszcza teraz, gdy granice między krajami się zacierają, a podrózowanie jako styl życia wybiera coraz więcej osób. A nawet jeśli nie interesuje cię podróżowanie tylko praca, dom i dzieci to pomyśl o przyszłości – może właśnie dzieciom przydadzą się twoje kontakty.

Trzeci – studia to najfajniejszy okres w życiu. To jest najlepszy czas żeby uczyć się życia. Popełniać błędy. Zdobywać wiedzę, umiejętności, doświadczenie i kontakty. Budować swoją przyszłość. I choć osobiście polecam właśnie AIESEC, to oczywiście każdy może sobie dobrać taką organizacje, która mu będzie bardziej pasować. Najważniejsze aby wyjść ponad przeciętność i nie zostać w tłumie.