Wolontariat we Włoszech – przygoda Weroniki
Jeśli chcesz zmienić swoje życie o 180 stopni, zmienić swój sposób patrzenia na świat i na samego siebie – wyjedź na wolontariat.
Mam na imię Weronika i studiuję stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pod koniec moich studiów licencjackich, dokładnie rok temu, zauważyłam, że stoję w miejscu, że w ogóle się nie rozwijam, dlatego postanowiłam coś z tym zrobić. Podjęłam wtedy decyzję, która zupełnie zmieniła moje życie. Muszę przyznać, że wyjazd do innego, obcego kraju na prawie dwa miesiące był dla mnie ogromnym wyzwaniem, bo jestem raczej typem introwertyka. Wiem jak banalnie brzmi stwierdzenie, że „życie zaczyna się tam, gdzie kończy się twoja strefa komfortu”, ale ja się z nim zgadzam w stu procentach.
Decyzji o wolontariacie nie podjęłam więc pod wpływem chwili. Dobrze wiedziałam do jakiego kraju chcę wyjechać i co chcę robić. Dlaczego wybrałam Włochy? Zainspirował mnie do tego film „Wielkie piękno”. Po obejrzeniu go zakochałam się we włoskim języku i włoskiej kulturze. Dlatego kiedy koleżanka powiedziała mi o możliwości wolontariatu w AIESEC zaczęłam przeglądać oferty związane z tym właśnie krajem. Chciałam także wyjechać na projekt powiązany w pewien sposób z moim kierunkiem studiów. Osoba zajmująca się w AIESEC wysyłaniem ludzi na wolontariaty podesłała mi dwie oferty i byłam już pewna, którą wybiorę. Pamiętam, jak się cieszyłam, kiedy dostałam sms z informacją, że zostałam przyjęta.
Projekt, na który się zdecydowałam, dotyczył problemu uchodźców, a konkretnie integracji uchodźców z lokalną społecznością w małym miasteczku Galatina w południowych Włoszech, w regionie Apulia. Głównym celem mojego wyjazdu była walka z dyskryminacją, nietolerancją i wykluczeniem. Przez 6 tygodni pracowałam w organizacji pozarządowej ARCI Lecce, która podejmuje działania w dziedzinie imigracji i integracji. Pomaga osobom ubiegającym się o azyl, uchodźcom i imigrantom osiedlić się, zapewnia im dostęp do pracy, edukacji, opieki zdrowotnej oraz inne formy wsparcia, w tym także psychologicznego.
Osoby, którym mówiłam o swoim wyjeździe, reagowały na mój pomysł w zrozumiały dla mnie sposób – obrazy przedstawiane w telewizji i w mediach zrobiły swoje. Wiele osób patrzyło na mnie z politowaniem i pytało, czy jestem pewna, czy się nie boję, ale to tylko mnie utwierdzało w mojej decyzji – chciałam zdobyć własne doświadczenie, poznać tych ludzi, dowiedzieć się, jacy są i czy rzeczywiście są tacy, jak widzimy ich w mediach. Właściwie tylko mój tata wspierał mnie w moich planach.
Pobyt we Włoszech a zwłaszcza projekt, w którym uczestniczyłam, otworzył mi oczy na wiele kwestii i na wiele spraw spojrzałam z innej perspektywy. To była najlepsza decyzja w moim życiu. Podczas wolontariatu pracowałam z uchodźcami, pomagałam im w nauce angielskiego, organizowałam warsztaty i wydarzenia mające na celu promocję ich kultury a także zwiększanie tolerancji i świadomości wśród lokalnej społeczności. Udało mi się także podróżować – zwiedziłam przepiękną Apulię, a także Neapol czy Rzym.
Wyjazd na wolontariat pozwolił mi zrozumieć, że nieważne skąd pochodzimy, jaki mamy kolor skóry czy w jakim mówimy języku – wszyscy jesteśmy tacy sami i wszyscy możemy być dobrymi ludźmi. W naszym społeczeństwie słowo „uchodźca” ma negatywny wydźwięk, jednak moje doświadczenie w kontakcie z nimi zupełnie różni się od tego, co widziałam w telewizji czy w mediach. Poznałam wielu wspaniałych ludzi, z wieloma z nich się zaprzyjaźniłam. Ich historie bardzo mnie poruszyły, nauczyły mnie patrzeć na ludzi, a także na sytuację w naszym kraju z innej perspektywy niż do tej pory oraz doceniać to, co mam. Dzięki temu wyjazdowi zrozumiałam, co chcę robić w życiu. Wolontariat z AIESEC zwiększył moją pewność siebie, poczucie własnej wartości a także świadomość nie tylko moich słabych, ale przede wszystkim mocnych stron.
Trudno mi opisać w kilku słowach jak wiele zyskałam dzięki temu wolontariatowi. Wiem tylko, że nie mogę się już doczekać kiedy pojadę na następny, a zwłaszcza kiedy wrócę do moich ukochanych Włoch.
Też chcesz przeżyć takie doświadczenie? Wejdź na aiesec.pl/global-volunteer i zarejestruj się.
Po podstawówce człowiek idzie do gimnazjum. Później, naturalnie zmierza do liceum/technikum, bo przecież trzeba mieć maturę. Po szkole średniej kieruje się na studia – to też jest oczywiste. Ale średnio na czwartym/piątym roku okazuje się, że w życiu już nic pewnego Cię nie czeka. Dlatego MUSISZ MIEĆ PLAN. Ja go stworzyłam dzięki AIESEC.
kładnie tyle zwlekałem z decyzją o zaaplikowaniu do AIESEC. ”Chyba nie mam tyle czasu”, „Czy ja się tam w ogóle odnajdę?”, „Nie wiem czy się do tego nadaję”, „Dobra, może w następnym półroczu”. Muszę sobie to przyznać – byłem dość dobry w wymyślaniu wymówek i odwlekaniu. W pewnym momencie zacząłem nawet lubić swoje lenistwo. Bardzo mi pomagało wpasować się w środowisko w jakim się otaczałem. Do czasu…
Jestem Piotrek. W AIESEC jestem działam od niedawna, ale tyle było wrażeń i wspomnień, że wydaje mi się to długim okresem w moim życiu.
Do AIESEC postanowiłam dołączyć za namową znajomych. Twierdzili, że to niesamowite doświadczenie, które pomoże mi się rozwinąć, a ja bardzo tego potrzebowałam. Na początku wahałam się, czy zaaplikować, ale potem zrozumiałam, że to była jedna z najlepszych decyzji, jaką kiedykolwiek podjęłam. Decyzja, która zmieniła moje myślenie o sobie i otaczającym mnie świecie, dając mi możliwość zostania liderem.
